Malu Dreyer
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1961 |
|---|---|
| Premier Nadrenii-Palatynatu | |
| Okres |
od 16 stycznia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
| |
Maria Luise (Malu) Anna Dreyer (ur. 6 lutego 1961 w Neustadt an der Weinstraße[1]) – niemiecka polityk, prawniczka i samorządowiec, minister w rządzie krajowym, a od 2013 premier Nadrenii-Palatynatu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jej rodzice pracowali w szkolnictwie. Początkowo studiowała anglistykę i teologię katolicką na Uniwersytecie Jana Gutenberga w Moguncji, później podjęła i ukończyła studia prawnicze. Zdała następnie państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia[1].
Była zatrudniona na macierzystej uczelni do czasu, gdy w 1991 otrzymała nominację na prokuratora w Bad Kreuznach. W 1992 przeszła do pracy w administracji landtagu[1]. W 1994 wstąpiła do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec[2]. W 1995 objęła stanowisko burmistrza Bad Kreuznach, zaś w 1997 została wiceburmistrzem Moguncji, odpowiadając za pomoc społeczną, sprawy młodzieży i mieszkalnictwa[1].
W 2002 weszła w skład rządu regionalnego Nadrenii-Palatynatu. Premier Kurt Beck powierzył jej resort pracy, spraw społecznych, rodziny i zdrowia. Stanowisko to utrzymywała również po wyborach w 2006 i 2011, w których uzyskiwała mandat posłanki do landtagu[1]. 28 września 2012 Kurt Beck ogłosił swoją spodziewaną rezygnację z funkcji premiera. Współrządzące SPD i Zieloni na jego następcę wysunęły wówczas Malu Dreyer[3]. Obowiązki premiera Nadrenii-Palatynatu objęła 16 stycznia 2013[1].
Malu Dreyer utrzymała mandat poselski również w 2016. Była wówczas głównym kandydatem regionalnej SPD, która zwyciężyła w wyborach do landtagu[4]. 18 maja 2016 po raz drugi została premierem Nadrenii-Palatynatu, koalicję rządzącą uzupełniła dodatkowo Wolna Partia Demokratyczna[5]. W kadencji 2016–2017 była przewodniczącą Bundesratu[6].
W czerwcu 2019 została jednym z trzech tymczasowych przewodniczących SPD, gdy z kierowania partią zrezygnowała Andrea Nahles[7]. Po kolejnych rezygnacjach ostatecznie samodzielnie czasowo kierowała partią, kończąc urzędowanie w grudniu 2019. W 2021 ponownie jako liderka SPD wybrana do landtagu. Dotychczasowi koalicjanci odnowili porozumienie[8], co umożliwiło Malu Dreyer pozostanie na funkcji premiera.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2023)[9]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Lebenslauf der Ministerpräsidentin. rlp.de. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
- ↑ Malu Dreyer – Beliebte Landesmutter mit klarer Kante. welt.de, 13 marca 2016. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
- ↑ urt Beck erklärt Rücktritt von allen Ämtern: „Voll oder gar nicht”. spiegel.de, 28 września 2012. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
- ↑ Rhineland-Palatinate plays it safe, re-electing SPD for sixth consecutive term. dw.com, 13 marca 2016. [dostęp 2016-05-20]. (ang.).
- ↑ Ampel-Bündnis einstimmig für Malu Dreyer. swr.de, 18 maja 2016. [dostęp 2016-05-20]. (niem.).
- ↑ Präsidentinnen und Präsidenten des Bundesrates seit 1949. bundesrat.de. [dostęp 2022-11-08]. (niem.).
- ↑ Trio soll kommissarische Führung der SPD übernehmen. manager-magazin.de, 3 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-01]. (niem.).
- ↑ Parteien nehmen Koalitionsvertrag für Ampelregierung an. zeit.de, 6 maja 2021. [dostęp 2021-05-07]. (niem.).
- ↑ Ordensverleihung an Ministerpräsidenten. bundespraesident.de, 24 listopada 2023. [dostęp 2023-12-31]. (niem.).
|
